Masala Dosa

Paul, van harte gefeliciteerd!
Inmiddels zijn we aan het einde van onze reis aangekomen. Tussen het laatste bericht hebben we verschrikkelijk veel gezien, beleefd en gedaan. Zo veel, dat we gisteren en vandaag zijn ingecheckt in een luxe hotel met zwembad om alles eens even goed te laten bezinken en ons op te maken voor de laatste twee dagen in Mumbai.
Maar het belangrijkste eerst; na lang wikken en wegen is de Masala Dosa mijn favo Indiaas gerecht. Hoewel afkomstig van het zuiden en wij vooral noord Indiaas hebben gegeten, is deze gevulde linzen pannekoek als ontbijt, lunch, snack en avondeten heel goed te doen!
Ook heel belangrijk, we hebben wilde tijgers gespot! En niet zo van, zie je die strepen daar in de verte, dat is een tijger. Nee, echt heel dichtbij, in het water, met elkaar vechtende en echt in het wild. Fantastische en gigantische beesten.
Maar voordat we op safari gingen hebben we eerst Orchha, Khajuraha, Varanasi gezien. Orchha was een welkome afwisseling in ons programma. Na drie nachten in een mega ranzig hotel in Agra (wat overigens echt een dikke kut stad is) was het slaperige stadje van Orccha, met 7000 inwoners en een stel prachtige verlate paleizen uit 1100 n.C. heerlijk om tot rust te komen. De rijkdom van het voor-koloniale India straalde er nog steeds vanaf. Vriendelijke mensen ook. Die heb je niet in Agra. Die stad bestaat uit de Taj Mahal (je kan er in en het is heel mooi en absoluut het bezoeken waard) en veel klootviolen.
Maar in Orccha was iedereen aardig. Relatief dichtbij (150 km) daarvandaan liggen de verlate en ongeschonde tempels van Khajuraho (die met die grote tieten en wippen mensen). Met onze beredenering van 150 staat gelijk aan 2 uur reizen gingen we flink de mist in. Na 4 uur koeien en gaten in de weg ontwijken eindelijk daar aangekomen. Ik vond het een beetje lauwe bende daar, het heeft zelfs een internationale luchthaven omdat het denk ik erg populair is onder rijke amerikanen. Overgewaardeerd en niet spannend maar wel gezien dus daarna weer verder (check check dubbelcheck).
Op naar Varanasi! Van alle mensen die we tegen zijn gekomen tijdens onze reis heel veel positiefs gehoord over deze stad, maar ook omschreven als de meest hectische van het hele land.
Dat eerste is zeker waar, het is een wonderbaarlijke stad die leeft van de Ganges en de nabijheid van dood die aan deze heilige rivier kleeft. Het is bijzonder om dit allemaal van dichtbij mee te maken en er heerst een lekkere sfeer van openheid. Heel relax in drie dagen de stad verkend, tot rust gekomen in onze kamer met uitzicht over de Ganges, lekker een handwasje gedaan en van bovenaf het Indiase huiselijke leven kunnen bestuderen. Stroom is wel aanwezig maar valt ontzettend vaak uit. Veel mensen kunnen het sowieso niet veroorloven en daarom is het na 7 uur pikdonker. Op alle dagen wordt driftig chapatis en curries gekookt voor de familie terwijl de jochies met vliegers spelen en de vaders met zonen wat cricket spelen. Erg goed om te zien dat desondanks alle armoede er toch een normaal gezinsleven is.
Na Varanasi, wat ons meest oostelijke punt van de reis was, namen we de nachttrein naar het Bandharvgarh National Park om daar drie onvergetelijk nachten in een boomhut te besteden en de dagen in te vullen met safaris. check www.treehousehideaway.com! Na een goeie nacht in de slaaptrein (dat is natuurlijk sarcastisch bedoelt want na een maand naast Paul in een Fiat Panda te hebben geslapen dacht ik het toppunt van snurken wel gehoord te hebben). Nou Paul, die Indiase mannen kunnen er ook wat van! Stinksokken op gezichtshoogte, het Hindu principe dat al het schadelijke uit de lichaam moet (boeren en scheten laten alsof het een wedstrijd is) en treinen die elkaar vrolijk groeten met luid getoeter maken deze ritten echt wel heel gaaf maar je wordt er wel moe van! Toch verreweg te beste manier om je te vervoeren. Na de lange rit van 600 kilometer (die dus niet 6 maar 12 uur duurt) op safari. Ik hou van dieren, dus dat was een fantastische ervaring. Later komen er fotos!
De tijd dringt, ik moet nodig terug naar het zwembad dus ik rond af. Na de safari naar Aurangabad en in de tussentijd de Ajanta en Ellora grotten gezien. Daarna kreeg Cecilie een klein dipje van alle ranzigheid, het gebrek aan hygiene waardoor we ons terug hebben getrokken van een guesthouse naar de Taj Residency! Vol met gratis nootjes en voor drie dagen ingeslagen naar het ontbijt buffet (geleerd van mijn ouders en blijkbaar een gewoonte die je nooit meer kwijtraakt) gaan we vanavond op we naar Mumbai!
Het volgende bericht weer vanuit Denemarken, maar met fotos! Toedeledoki,

Kees