voor Paul 'subtiele hints zijn mij vreemd' en Thea

Hallo allemaal,

een stukje vanuit het Nederlands instituut in Rome (zie foto's). De eerste twee weken van mijn onderzoek hier zijn een waar Bassie en Adriaan avontuur geweest. Op zoek naar de schatten die ik ga onderzoeken, moest ik uit allerlei illustere magazijnen clou's herleiden, van vreemde mensen informatie verkregen en vooral uit de handen van de boeven blijven. Na twee weken door heel Rome (heb inmiddels alle buitenwijken gezien en alle bus lijnen gehad) gereisd te hebben, kan ik vrijdag daadwerkelijk aan het werk met het verwerken van het materiaal. De eerste twee weken waren dus een beetje chaotisch en druk maar ook heel leuk.

Even kort; ik werk een deel van een opgraving van de nederzetting van Crustumerium uit. Deze opgraving is in 1998 gedaan en de vondsten zijn nooit goed bekeken, hoewel van deze plaats zowel wordt gezegd dat de 4 parallelle muren defensieve functies hebben maar ook dat het een heiligdom kan zijn geweest. Over het grote muurwerk zijn inmiddels wel wat artikelen geschreven, alleen is de functie ervan nog zeer onduidelijk. Door het materiaal te bestuderen hoop ik daar meer duidelijkheid over te kunnen verschaffen.

Iets wat 10 jaar geleden is opgegraven in Rome ligt nu meestal weg te verstoffen in een magazijn. Zo ook mijn spullen, in een ongebruikte kamer van een school. Mijn begeleider Francesco geeft inhoudelijke aanwijzingen en stelt eisen en zijn assistent Arturo helpt me met alle praktische zaken. Francesco is een ontzettende control freak en wil overal van op de hoogte zijn en blijven. Aangezien hij een kwart van de archeologie van Rome onder zijn hoede heeft, maakt dit hem tot een drukbezet, en vooral ook een erg drukke, man. Arturo houdt van eten en ouwehoeren, dus is een toffe gast, en heeft een grote scooter. Afgelopen donderdag hebben we met zijn drieën de selectie die ik heb gemaakt bekeken en daarna lekker uitgebreid geluncht bij Arturo en zijn familie. Heel gezellig en veel zelfgemaakte wijn en grappa gedronken. Daarna het groene licht gekregen om de vondsten naar het KNIR te halen, wat me per dag 2 uur reizen scheelt.

Naast keihard studeren (serieus, er wordt echt hard gebuffeld) is het gezellig met de weinige mensen die op het instituut rondhangen. Er is Daan, die een stage loopt in de bieb en een hele relaxte toffe gast is met een fijn gevoel voor humor, vooral na een dag met je neus in de beuken. Twee meiden, Irene en Basje (inderdaad... een gekke naam) studeren hier ook en daarnaast is Jetze zijn promotie aan het afronden. Alles is hier ingericht om rustig en gefocust te kunnen studeren, in het huishouden hoeven we niets te doen daar Fernando overal voor zorgt. Maar mijn torenhoge favoriet is Cecilia. Na het studeren ontmoeten we meestal om even boodschappen te doen en lekker te koken, waarna ik haar naar ‘huis’ loop, en kusjes geef voor de deur. In het weekend meeten we met Denen en Hollanders en gaan we op leuke tripjes binnen of buiten de stad. Vorige week zijn we naar Cerveteri geweest, een indrukwekkende Etruskische necropolis en vandaag gestudeerd (jajaja, een heel leuk uitje) en gaan we vanavond borrelen in Trastevere. Voor volgende weekenden staan Herculaneum, Florence en familie uitjes op het plan.

Omdat ik veel tijd in Italië heb besteed moet ik het nu even over het weer hebben. Het was de afgelopen weken 35 graden en gisteren is de hel losgebroken en heeft het gigantische geonweerd. Nu wat afgekoeld maar nog steeds drukkend. Dit wat ik nu in drie zitten samenvat, daar hebben Italianen het lachend 2 uur over.

Goed, om het verhaal niet te lang te maken, laters, ik ga weer even aan de studie en ter illustratie wat foto’s van het instituut, de komende twee maanden ook wel ‘thuis’ genoemd.



Tot later