Van Noord naar Zuid

In de beperkte ruimte van een weblog en de beperkte concentratiespanne van de lezers heb ik veel dingen te vertellen. Het betreft veel uiteenlopende onderwerpen zoals het ‘echte Australie’ met zijn desolate leegtes en overvloedige gebieden met een grote varieteit aan flora en fauna. Verder is het reizen op zich een goed onderwerp, hoe het is met Paul en met een groep. Verder zijn er natuurlijk nog de korte anekdotes zoals enge slangebeter, springen van rotsen en golfen in Alice Springs. Dat moet allemaal te doen zijn toch?
Vandaag hebben Paul en ik ons busje opgehaald in Adelaide. Dat betekent dat we inderdaad van Darwin in het noorden helemaal naar het zuiden van Australie zijn gereden en nu zijn aangekomen aan de Southern Ocean. Een wonderbaarlijke transcontinentale reis met veel gebeurtenissen.
Dit alles hebben we in drie delen gedaan met drie verschillende groepen. Als natuurliefhebbers zagen we erg uit naar de Nationale Parken van Kakadu en Lichfield in the Top End. Het natte seizoen zorgde voor onbegaanbare wegen en zware regenbuien maar ook voor groene tropische vegetatie en razende watervallen. WE hebben veel vogels kunnen afstrepen, dingos gezien, wallabies en kangoeroes, enge slangen en spinnen en de zout-en zoetwaterkrokodil en dat allemaal in het wild. Het warme vochtige klimaat is nieuw voor mij en nieuwe ervaringen zijn altijd interessant. Voeg daarbij een aantal stevige wandelingen die afgesloten worden met een lekkere plons in een waterval en ik ben helemaal blij (en verbrand) dus dat maken goeie en lange dagen. Over de natuur valt dus niets negatiefs te melden. Het culturele aspect is ook interessant. Naast archeologische campagnes zijn dit mijn eerste groepsreizen en dat is goed bevallen. De diversiteit aan mensen maakt het interessant en soms ook uitputtend. Omdat we met zijn tweeen zijn is het goed entertainen en de leukste uithangen, en als we daar geen zin meer in hebben kunnen we lekker Nederlands mompelen en over alle slechte eigenschappen van iedereen praten (behalve die van ons natuurlijk, want die zijn absent).
Na een groot aantal watervallen en rotstekeningen in het noorden zakken we af naar het rode hart van Australie met een leuke energieke groep. Onderweg heel veel woestijn, die verassend groen is voor de tijd van het jaar. In Alice Springs aangekomen hebben Paul en ik twee rustdagen waarop ik me de eerste avond een stuk in de kraag drink en we samen de volgende twee dagen voornamelijk uitrusten, beestjes kijken en 9 holes van de golfcourt bespelen (Paul wint). Daarna, goed uitgerust, naar Uluru gereden. Op papier zou ik dit als een grote steen in de midden van de woestijn beschrijven. Wanneer je het zelf ervaart is het echter een heel bijzondere ervaring. De grootsheid ervan in combinatie met het omringende landschap geeft Uluru een mysterieuze uitstraling. Paul loopt er in bijna 10 kilometer omheen en ik kan mijn eeuwige drang om op dingen te klimmen niet weerstaan en ga naar de top.
Met deze steen als hoogtepunt en middelpunt van onze reis door de woestijn achter de rug vertrekken we naar de zuidkust. De outback achterlatend zien we langzaam maar zeker gecultiveerde velden verschijnen en zelfs een echte stad, Adelaide is in zicht. Hier voelt alles vertrouwd en daarom is dit een goede helft van de reis. Nu hebben we het busje en gaan we kangoeroes en koala’s aanrijden op Kangaroo Island, daarna naar Melbourne via the Great Ocean Road en door naar Sydney, waarbij we met zijn tweeen zijn.
Het reizen met Paul is erg leuk en pratend met andere jongelui realiseer ik me dat we (broers en ik) erg mazzel hebben met deze vader-zoon relatie. We hebben veel lol en genieten van elkaars gezelschap maar zijn ook niet te beroerd om te zeggen dat de ander even op moet zouten of zijn muil moet houden.
Een andere positief aspect van reizen met je vader is het nieuwe concept ‘zakgelddag’ wat ik niet ga beschrijven maar jullie je vast iets bij voor kunnen stellen.
Ik ga nu afsluiten en proberen wat foto’s te plaatsen en daarna moeten we snel gaan want de ferrie wacht op ons evenals de tweede helft van onze reis! Later meer daar over.

PS: kijk ook weer op paul.waarbenjij.nu voor wat foto’s.