Australie; de eerste dagen

Hoi allemaal,

Zoals jullie weten ben ik het afgelopen jaar redelijk veel in Italië geweest waardoor ik aan bepaalde dingen gewend ben geraakt. Zoals het praten (en schrijven) over het weer en eten. Vandaar dat ik daar gewoon aan vast hou in de hoop enige lijn te houden
Het weer motiveert absoluut tot het schrijven van een stukje in een geairconditioned internet café. Het weer is op zijn minst tropisch te noemen. Er hangt een constante dreiging van zware storm in de lucht maar tot dusver is het beperkt gebleven tot laffe buitjes (van warm water).
Na een lange trip via Singapore en Sydney (het vliegtuig helde een beetje over dankzij het lekkere eten en de oliebollen van een week met moeder Thea) ben ik hier in het noorden van Australië beland. Op het vliegveld van Darwin Paul ontmoet en de eerste avond, nog wat vermoeid van het vele tijdverschil en nachten van slecht slapen, lekker gegeten (barramundi) en veel pils gedronken. Altijd een goed plan om met een gedehydreerd lichaam een tropische stad te bezoeken, heeft de ervaring mij geleerd. Onze eerste uren in Darwin waren erg gezellig, maar de eerste impressie die we hadden van de stad was niet erg positief. Ontzettend onvoorstelbaar lelijk (ok, ze hebben een excuus, eerst zijn ze in 1943 door de Jappen gebombardeerd en vervolgens in 1988 door cycloon Tracy verwoest (400 van de 11.000 woningen heeft het overleefd)) en ook redelijk uitgestorven. Goed, ongeacht onze vroegtijdige vooroordelen de eerste volle dag direct alle bezienswaardigheden gepakt, waaronder een schitterende botanische tuin vol met, voor mij, onbekende planten en herkenbare vogels (lang leve Paul’s vogelgids). Daarna het museum bezocht, wat vooral Aboriginal kunst tentoonstelde, een expositie over de orkaan en natuurlijk wat beesten. Erg leuk en vermakelijk. Darwin blijkt niet zo’n slechte stad nog niet. De lege hotels doen vermoeden dat het in ‘the Dry’ ontzettend druk kan zijn en de vele pubs en cafés wijzen erop dat het ook ietwat Salou kan worden. Nu niet, want het is ‘the Wet’ dus blijven alle 13-in-een-dozijn toeristen weg. Des te beter, want de Australianen zijn erg relax, altijd om een praatje verlegen. Wat hen ook typeert is de absolute afwezigheid van enige cultuur en smaak. Ze kleden zich ordinair, hebben allemaal een vrolijke bierpens (jaja, ook de dames) en zitten vol met tattoos. Maar zoals eerder gezegd, ze zijn zo vriendelijk, hulpvaardig en open.
Na twee dagen vogels, vissen en planten in Darwin hebben gekeken zie we allebei erg uit naar het begin van onze echte tour. Die begint morgen om 6 uur ’s ochtends. Das vroeg. En warm. Maar ik had denk ik al gezegd dat het warm was. En vochtig. Maar dat is het ook echt.
Het land van Australië is voor mij een hele nieuwe ervaring. Dat is altijd bijzonder en geeft een mens (of mij in ieder geval) veel hoofdbrekers. Die komen later (of helemaal niet, daar de meeste mensen een voorkeur geven aan het lezen van lichte kost). De overgang van knus in de kou in Kopenhagen met mijn schatje Cecilie naar een tropische nieuwe wereld is dan ook zeer groot. Het voelt alsof ik al lang weg ben en vermoed ook dat met alle nieuwe impressies te tijd zeer snel kan gaan.
Dat was het voor nu, ik wil nog even benadrukken dat het erg goed is Paul weer te zien. Veel van jullie zijn trouwe lezers op paul.waarbenjij.nu en daar zullen onze foto’s ook voornamelijk te zien zijn. Hij ziet er goed uit en heeft zich goed aangepast aan de Australianen (nee, ik doel niet op dat bierbuikje (en ja, ik weet dat het Australiërs zijn)). Nu even een paar baantje trekken voordat we onze welverdiende biertjes weer kunnen laten tappen. Groeten aan het thuisfront,

Kus van Kees